Don Duyns

Don Duyns schrijft voor film, theater en televisie. Hij is één van de meest gespeelde Nederlandse toneelschrijvers. Zijn toneelteksten worden gespeeld bij gezelschappen als Hollandia, Het Filiaal en de Theatertroep. Duyns studeerde theaterwetenschappen aan de UVA. Hij speelde als acteur o.a. bij Wim T. Schippers en in de films Amsterdamned en De zee die denkt. 

In het verleden maakte Duyns deel uit van het makerscollectief Growing Up In Public, waar hij schreef, regisseerde en speelde. Na zijn vertrek ontwikkelde hij zich als veelgevraagd schrijver. Voor het Rotheater schreef hij o.a. de succesvolle producties Lang en Gelukkig, Snorro en De gelaarsde poes. Maar ook intieme voorstellingen als Schijn en Shirt uit Fahd! voor Fahd Larzhoui zijn van zijn hand. Naast in opdracht geschreven werk schreef en regisseerde hij de intieme lunchvoorstelling Groeten uit Den Ilp, over het leven van de kunstenaar Anton Heyboer. Zijn werk wordt in vertaling onder andere in Frankrijk en Griekenland gespeeld. Hij doceert op de schrijfopleiding van de HKU te Utrecht en aan de Filmacademie te Amsterdam. In 2019 won hij samen met Pieter Kramer de Prosceniumprijs voor hun ‘wezenlijke bijdrage aan het theater’. 

Wat al zijn werk kenmerkt is de humor, het engagement dat het heeft met de wereld, het (milde) absurdisme en de gave om een gevoelige snaar te raken. Zijn taal is Hollands te noemen: aards en praktisch; en de lijn is helder en schoon, als in een stripverhaal. Zijn stukken zijn zinnelijk en poëtisch, en ademen altijd de geest van de tijd, zowel in vorm als in inhoud. Zijn grote voorbeelden zijn Beckett, Tjechov, Shakespeare en Annie MG Schmidt. Grote namen, maar van elk van hen zijn er sporen terug te vinden in zijn werk. 

“Wat zijn teksten, al vanaf het begin, kenmerkt, is het sterke gevoel voor ritme, ‘flow’ zou een rapper zeggen, en bovenal de ruimte die zijn teksten de speler(s) bieden. Duyns’ teksten dicteren niet, maar bieden eindeloos veel mogelijkheden. Het verhaal is deel van die zoektocht, maar vrijblijvend zijn de teksten echter nooit” Henri Drost in Theaterkrant over bundel verzameld werk ‘Van Wormrot tot Schijn’.